دلی شکسته و چشمی ز گریه، تر دارم            گشــوده ام پَــر اگــر نیت ســفــر دارم

اگــرچه مــاه محــرم خــزان شــدم اما            همیشه چند دهه روضه در صفر دارم

همه ز مــرگ پدر ارث می برند ومن            بساط گریه ام ارثی ست کز پـدر دارم

هشام! زخــم دلم که برای حــالا نیست            من از غروب دهم زخم بر جگر دارم

زمانه دست ز قلب شکـسـته ام بــردار            من از بریدن رأسش خودم خبــر دارم

به یــاد ســاقی لب تشنــه امــام شهـیــد            میان قاب دلــم عکــسی از قــمر دارم

اگرچه قصه من مال سال ها پیش است            همیشه یک سر بر نیـزه در نظر دارم

غروب کرببلا زخـمهای سختی داشت            ولی ز شــام بـلا زخــم بیــشتــر دارم!

دلــم گــرفـته از اینکه نشد درآن ایــام            ز روی دست رقیــه طـنــاب بــردارم